انباشته های یک دختر

چرا تا شکفتم / چرا تا تو را داغ بودم نگفتم / ...

انباشته های یک دختر

چرا تا شکفتم / چرا تا تو را داغ بودم نگفتم / ...

به مناسبت نزدیک شدن به عید و مراسم سمنوپزان

 

 امروز یه کم ( البته این یه کم کاسه ای بود متوسط  و من چون خیلی سمنو دوست دارم هرچه  

 

قدر هم باشه برام کمه . )سمنو برام آوردند و تازه یادم اومد که چیزی به عید نمونده و یادم افتاد ا 

 

ا ون زمان ها که تو خونه ی مادر بزرگم سمنوپزان بود و همه ی اقوام نزدیک دور هم جمع می  

 

شدیم و بساط سمنوپزان را راه می انداختیم.  

 

 دوسال پیش بود که کتابی درباره نسیم شمال دستم رسید که تو اون این شعر رو درباره ی  

 

سمنو سروده بود و دوست داشتم برای پیشواز از بهار اون رو این جا ذکر کنم .  

 

 

ننه جون من سمنو می‌خواهم – یار شیرین دهنو می‌خواهم 
 

عاشقم من به لقای سمنو – سر و جانم به فدای سمنو 
 

سمنو خوب تر از جان من است – سمنو شیره‌ی دندان من است 
 

من که در مطبخِ تو آشپزم – سمنو را به جه شکلی بپزم؟ 
 

ننه جون ارث به اولاد بده – سمنو را تو به من یاد بده 
 

دختر ای ماه پسندیده من – ای رُخَت روشنی دیده من 
 

اولاً دیگ بزرگی باید – گندمِ سبزِ سترگی باید 
 

جمع باید بکنی مردم را – آب باید بکشی گندم را 
 

ذره‌ای خاک نریزد در دیگ – چشم ناباک نیفتد بر دیگ 
 

 جنب و حایض  از آن دور شود – ورنه، شیرین نشود، شور شود 
 

جمع کردن ز نِسوان و بَنات – دور دیگ سمنو با صلوات 
 

بنشینند همه، سُبحه به کف – پیش دیگ سمنو صف در صف 
 

هی بخوانند جو شیخ و طلبه – کته کات و کته کوت و کته گه 
 

سمنو رخت به مینو بکشد – مَلَک از اوج فلک بو بکشد 
 

تا که دیگ سمنو جوش کند – عَم قِزی، خاله قِزی، نوش کند.  

 

 

پیشاپیش عید رو به همتون تبریک می گم و امیدوارم تعطیلات بهتون خوش بگذره . خدا کنه  

 

سفر  من هم به شهر سبزکازرون جور بشه . آخه با این تعریف ها و عکس هایی که از وبلاگ  

 

همشهری ها دیدم . خیلی سبز و قشنگ شده و دلم حسابی هوای اون جا رو کرده .   

 


بی تو

                             

            

              

                             

                               بی تو مهتاب شبی باز از آن کوچه گذشتم

                              همه تن چشم شدم خیره به دنبال تو گشتم

                               شوق دیدار تو لبریز شد از جام وجودم

                                      شدم آن عاشق دیوانه که بودم

                                                       

                                                       

                                                     

                                درنهانخانه ی جانم گل یاد تو درخشید

                                        باغ صد خاطره خندید

                                       عطر صد خاطره پیچید

                                                       

                                                      

                                                    

                          یادم آمد که شبی با هم ازآن کوچه گذشتیم

                           پر گشودیم و در آن خلوت دلخواسته گشتیم

                                ساعتی بر لب آن جوی نشستیم

                         تو همه راز جهان ریخته در چشم سیاهت

                              من همه محو تماشای نگاهت

                                                  

                                                  

                                                

                        یادم آید تو به من گفتی از  این عشق حذر کن

                                  لحظه ای چند بر این آب نظر کن

                                    آب آئینه عشق گذران است

                        تو که امروز نگاهت به نگاهی نگران است

                            باش فردا که دلت با دگران است

                      تا فراموش کنی چندی از این شهر سفر کن

                                               

                                               

                                            

                                  با تو گفتم :حذر از عشق ؟

                                                 ندانم

                                       سفر از پیش تو ؟

                                       هرگز نتوانم

                            روز اول که دل من به تمنای تو پرزد

                                چون کبوتر لب بام تو نشستم

                    تو به من سنگ زدی من نه رمیدم نه گسستم

                          باز گفتم :که تو صیادی و من آهوی دشتم

                       تا به دام تو در افتم همه جا گشتم وگشتم

                                   حذر از عشق ندانم

                           سفر از پیش تو هرگز نتوانم نتوانم

                                               

                                              

                                            

                                  اشکی از شاخه فرو ریخت

                            مرغ شب ناله تلخی زد و بگریخت

                                   اشک در چشم تو لرزید

                                 ماه بر عشق تو خندید

                           یادم آید که از تو جوابی نشنیدم

                              پای در دامن اندوه کشیدم

                                  نه  گسستم  نه رمیدم

                                             

                                             

                                           

                        رفت در ظلمت غم آن شب وشبهای دگر هم

                              نگرفتی دگر از عاشق آزرده خبر هم

                                نه کنی دیگر از ان کوچه گذر هم

                       بی تو اما به چه حالی من از آن کوچه گذشتم

                      

                 

 

آن را که به دل ز عشق مهتاب افتد  

کی از بد و بیم خلق در تاب افتد  

 

بنگر که به قدر ذره ای تر نشود  

گر دامن آفتاب در آب افتد .  

 

سلام دوستان  

من دوباره اومدم . ببخشید از این رفت و آمدهای من . آخه زندگی فراز و نشیب فراوان دارد . زندگی من که دیگه از همه بیشتر .  

راستی یه مدتی نبودیم ها . ولی به وبلاگ های همشهری ها که سر زدم دیدم چه خبره ؟ !!! 

وقتی شنیدم که دریاچه ی پریشان به اون زیبایی رو دارند خراب می کنند تا جاده بکشند . خیلی ناراحت شدم  و مغزم داشت از این بی کفایتی نماینده ی کازرون منفجر می شد.  گفتم یکی نیست به این مرتیکه بگه آخه اگه خودت نمی فهمی لااقل از یکی که حالیشه بپرس تا بران توضیح بده تا این افتضاح به بار نیاد. ولی خوشم اومد . همشهری های عزیز هم حسابی حالش رو گرفتند . به همشون به خاطر این کار خوبشون تبریک می گم .  

دیگه خیلی حرف زدم می ترسم خسته بشید و دیگه همین چند بازدید کننده رو هم از دست بدم .  

 

دعا کنید باز هم زود به زود بتونم بهتون سر بزنم . آخه گرفتاری هام که یکی دوتا نیست .  

 

شب یلدا


 یلدایعنی این که دقایق عمر آن قدر کوتاه است که لحظات و دقایق با هم بودن رو باید جشن گرفت






عمرتون صد شب یلدا


دل تو قد یه دنیا


توی این شب های سرما


یادتون همیشه با ما