تقدیم به عزیز ترین دوستم

یک امشبی که در آغوش شاهد شکرم / گرم چو عود بر آتش نهند ، غم نخورم

چو التماس برآمد ، هلاک باکی نیست / کجاست تیر بلا؟ گو بیا که من سپرم

ببند یک نفس آسمان دریچه ی صبح / برآفتاب ، که امشب خوشست با قمرم

ندانم این شب قدر است یا ستاره ی روز / تویی برابر من ، یا خیال در نظرم؟

چو می ندیدمت ، از شوق بی خبرم / کنون که با تو نشستم ، زذوق بی خبرم

سخن بگوی،که بیگانه پیش ماکس نیست / به غیر شمع و همین ساعتش زبان ببرم

میان ما به جز این پیرهن نخواهد بود / و گر حجاب شود تا به دامنش ببرم؟